حب امتلاك حنان اسماعيل
ﻭﺣﺎﻭﻟﻰ ﺗﻨﺎﻣﻰ ﻟﻚ ﺳﺎﻋﺘﻴﻦ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﺮﻳﺤﻰ ﺍﻋﺼﺎﺑﻚ ﺷﻮﻳﺔ
ﻟﻴﻠﻰ ﺑﺎﻛﻴﺔ ﺍﺭﻳﺢ ﺍﺯﺍﻯ ﺑﺲ ﻳﺎﺑﺎﺑﺎ ﺑﻘﻮﻟﻚ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺿﺮﺑﺘﻪ ﺑﺎﻟﺴﻜﻴﻨﺔ ﻛﺎﻥ ﻣﻤﻜﻦ ﺍﻗﺘﻠﻪ
ﻣﺼﻄﻔﻰ ﻏﺎﺿﺒﺎ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻰ ﺍﺿﻄﺮﻙ ﻟﻜﺪﻩ ﻛﺎﻥ ﻻﺯﻡ ﻳﻔﻬﻢ ﺍﻥ ﺩﻯ ﺍﺧﺮﺓ ﺍﻟﻀﻐﻂ ﻭﺍﻟﻘﻤﻊ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﺎﺭﺳﻪ ﻋﻠﻴﻜﻰ ﻭﻟﻮ ﻻﺯﻡ ﺣﺪ ﻳﺸﻴﻞ ﺍﻟﺬﻧﺐ ﻓﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﺮﻯ ﻓﻴﺒﻘﻰ ﺍﻧﺎ ﻻﻧﻰ ﻃﺎﻭﻋﺖ ﻋﻤﻰ ﺣﺴﻦ ﻭﺭﺿﻴﺖ ﺑﺠﻮﺍﺯﻙ ﻣﻦ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻭﺍﻧﺎ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻧﻪ ﻫﻴﺠﺮﺣﻚ
_ ﻻﺀ ﻣﺶ ﻫﻴﻨﻔﻊ ﺗﺰﻭﺭﻳﻪ
ﻧﻈﺮﺍ ﺧﻠﻔﻬﻢ ﻓﻮﺟﺪﺍ ﺩﺍﻟﻴﺎ ﺗﻘﻒ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﻢ ﺑﺘﻨﻤﺮ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﻘﺘﺮﺏ ﻣﻦ ﻟﻴﻠﻰ
ﺩﺍﻟﻴﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻓﺎﻕ ﺍﻟﺤﻤﺪﻟﻠﻪ ﻭﺍﻟﺼﺒﺢ ﻫﻴﺪﻟﻰ ﺑﺎﻗﻮﺍﻟﻪ ﻟﻠﻨﻴﺎﺑﺔ ﻭﻫﻴﺤﻜﻰ ﻋﻠﻰ ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﻭﺍﻟﻠﻰ ﺍﻧﺎ ﻭﺍﺛﻘﻪ ﺍﻥ ﻛﺎﻥ ﻟﻴﻜﻰ ﺩﺧﻞ ﺑﺈﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﻟﻪ ﻭﻣﺶ ﺑﻌﻴﺪ ﺗﻜﻮﻧﻰ ﺍﻧﺘﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺿﺮﺑﺘﻴﻪ ﺑﺎﻟﺨﻨﺠﺮ
ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺑﺼﻰ ﻳﺎ ﺍﻧﺴﺔ ﻭﻻ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﺍﻟﻴﺎ ﺍﻳﺎ ﻛﻨﺘﻰ ﻳﻌﻨﻰ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻫﻮ ﺍﻟﻮﺣﻴﺪ ﺍﻟﻠﻰ ﻣﻤﻜﻦ ﻳﺤﻜﻰ ﻭﻳﻘﻮﻝ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﻟﻪ ﻣﺶ ﺍﻧﺘﻰ ﻭﻻ ﺍﻧﺘﻰ ﻛﻨﺘﻰ ﻣﻌﺎﻫﻢ ﻭﺍﺣﻨﺎ ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻓﻴﻦ
ﺩﺍﻟﻴﺎ ﻭﻫﻰ ﻣﺘﺤﻜﻴﺶ ﻟﻴﻪ ﻣﺶ ﻛﺎﻧﺖ ﻣﻌﺎﻩ ﻭﻗﺘﻬﺎ
ﻣﺼﻄﻔﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﻫﻰ ﺯﻯ ﻣﺎﺍﻧﺘﻰ ﺷﺎﻳﻔﺔ ﺍﻋﺼﺎﺑﻬﺎ ﻣﻨﻬﺎﺭﺓ ﻭﻣﺶ ﻓﻰ ﻭﺿﻊ ﺍﺳﺘﺠﻮﺍﺏ
ﺩﺍﻟﻴﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺮﻣﻖ ﻟﻴﻠﻰ ﺑﺤﻘﺪ ﻭﺍﻟﻠﻪ ﺑﻜﺮﻩ ﻟﻤﺎ ﺍﻟﻨﻴﺎﺑﺔ ﺗﺤﻘﻖ ﻣﻊ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻫﻨﻌﺮﻑ ﻛﻞ ﺣﺎﺟﺔ ﻭﺑﻜﺮﻩ ﻣﻦ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ ﻣﺶ ﺑﻌﻴﺪ ﻭﻟﻌﻠﻤﻚ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﺶ ﻃﺎﻳﻖ ﻳﺸﻮﻑ ﻭﺷﻚ ﻭﺍﻭﻝ ﺣﺎﺟﻪ ﻗﺎﻟﻬﺎ ﻟﻤﺎ ﻓﺎﻕ ﺍﻧﻪ ﻣﺶ ﻋﺎﻭﺯ ﻳﺸﻮﻓﻚ ﺍﻭﺩﺍﻣﻪ
ﺗﺤﺴﺴﺖ ﺩﺍﻟﻴﺎ ﻭﺟﻬﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﻢ ﺑﻐﻴﻆ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﺗﻨﺼﺮﻑ ﻟﻼﻋﻠﻰ .
.
ﺍﺳﺘﻴﻘﻆ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺻﺒﺎﺣﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﻔﺤﺺ ﺍﻟﻤﻜﺎﻥ ﺣﻮﻟﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﻳﺪﺭﻙ ﻣﺎﺣﺪﺙ ﺩﺧﻞ ﺍﻟﻴﻪ ﺟﺪﻩ ﻗﺎﺋﻼ
ﺍﺟﺎﺑﻪ ﺑﻮﻫﻦ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺴﻠﻤﻚ ﻳﺎﺟﺪﻭ ﻫﻰ ﻟﻴﻠﻰ ﻓﻴﻦ
ﺍﻟﺠﺪ ﻟﻴﻠﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺒﻴﺖ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻇﻦ ﺍﻧﺖ ﻓﺎﻛﺮ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﺍﻣﺒﺎﺭﺡ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻓﻰ ﺻﻤﺖ ﻓﺎﻛﻤﻞ ﺍﻟﺠﺪ ﻗﺎﺋﻼ
ﺍﻟﺠﺪ ﻳﻌﻨﻰ ﻟﻤﺎ ﺣﺒﻴﺖ ﺗﻔﺮﺝ ﻟﻴﻠﻰ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺨﻨﺠﺮ ﺍﻻﺛﺮﻯ ﺑﺘﺎﻉ ﻋﻴﻠﺘﻨﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻨﺘﻮﺍﺭﺛﻪ ﻣﻦ ﺯﻣﺎﻥ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻮﻫﻦ ﺍﻣﻤﻢ
ﺍﻟﺠﺪ ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﺣﺒﻴﺖ ﺗﻬﺰﺭ ﻭﺗﻨﺸﻦ ﺑﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺤﻴﻄﺔ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﻄﻮﻻ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻛﻤﺎ ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﻻ ﻳﻌﻰ ﺷﻴﺌﺎ
ﻓﻬﺰ ﺍﻟﺠﺪ ﺭﺃﺳﻪ ﺭﺍﺿﻴﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﺼﺮﻑ ﻣﻦ ﺍﻟﻐﺮﻓﻪ ﻗﺎﺋﻼ ﻟﻪ
ﺍﻟﺠﺪ ﺍﻟﻨﻴﺎﺑﺔ ﺑﺮﻩ ﻭﻫﻴﺪﺧﻠﻮﺍ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ ﻳﺎﺧﺪﻭ ﻣﻨﻚ ﺍﻟﻜﻠﻤﺘﻴﻦ ﺩﻭﻝ ﻋﺸﺎﻥ ﻳﻘﻔﻠﻮﺍ ﺍﻟﻤﺤﻀﺮ ﻣﺎﺷﻰ ﻳﺎﺣﺒﻴﺒﻰ
ﻫﺰ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺭﺃﺳﻪ ﺑﺎﻻﻳﺠﺎﺏ ﻓﻰ ﻫﺪﻭﺀ ﺩﺧﻞ ﺍﻟﻤﺤﻘﻘﺎﻥ ﻭﻣﻜﺜﺎ ﻣﻊ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻟﻔﺘﺮﺓ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﻳﺨﺮﺟﺎ ﻭﻫﻢ ﻳﺸﻜﺮﻭﻥ ﺍﻟﺠﺪ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﺠﺪﻳﺔ ﻃﺒﻌﺎ ﻳﺎﺟﺪﻯ ﺑﺲ ﻟﻌﻠﻤﻚ ﺍﻧﺎ ﻓﺎﻛﺮ ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﺍﻣﺒﺎﺭﺡ ﺑﺎﻟﺘﻔﺼﻴﻞ ﺍﻟﻤﻤﻞ ﻭﻣﻜﻨﺘﺶ ﻣﺤﺘﺎﺡ ﺗﺪﺧﻞ ﺗﻠﻘﻨﻰ ﺍﻟﻜﻠﻤﺘﻴﻦ ﺩﻭﻝ ﻭﻛﺄﻧﻰ ﻣﺨﺒﻮﻁ ﻋﻠﻯﺮﺍﺳﻰ ﻭﻣﺶ ﻓﺎﻛﺮ ﺣﺎﺟﺔ ﻳﻌﻨﻰ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺟﺪﻩ ﻃﻮﻳﻼ ﻗﺎﺋﻼ ﻟﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻟﻤﻬﻢ ﺍﻥ ﺍﻟﻬﺪﻑ ﻭﺍﺣﺪ ﻳﻼ ﺷﺪ ﺣﻴﻠﻚ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﺨﺮﺝ ﺑﻘﻰ ﻣﻦ ﺍﻟﻤﺴﺘﺸﻔﻰ ﺍﻧﺎ ﻫﺮﻭﺡ ﺍﺟﻴﺐ ﺣﺎﺟﺔ ﺳﺨﻨﺔ ﺍﺷﺮﺑﻬﺎ ﻫﺠﻴﺐ ﻟﻚ ﻳﻨﺴﻮﻥ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻣﺎﺷﻰ
ﺍﻭﻣﺄ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺭﺃﺳﻪ ﺑﺎﻻﻳﺠﺎﺏ ﻏﺎﺩﺭ ﺍﻟﺠﺪ ﺩﻗﺎﺋﻖ ﻭﻓﺘﺢ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻟﻴﺠﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﻳﻘﻒ ﺍﻣﺎﻣﻪ ﻗﺎﺋﻼ ﻟﻪ ﺑﺠﺪﻳﺔ
ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺣﻤﺪﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺴﻼﻣﺔ ﻳﺎﺍﺳﺘﺎﺫ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻠﻪ ﻳﺴﻠﻤﻚ ﻳﺎﺍﺳﺘﺎﺫ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺍﺗﻔﻀﻞ
ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺑﺠﺪﻳﺔ ﺍﻧﺎ ﻣﺶ ﻫﻄﻮﻝ ﻋﻠﻴﻚ ﻋﺸﺎﻥ ﺍﻧﺎ ﻣﻘﺪﺭ ﺣﺎﻟﺘﻚ ﺍﻟﺼﺤﻴﺔ ﺍﻧﺎ ﺟﺎﻳﻠﻚ ﻓﻰ ﻛﻠﻤﺘﻴﻦ ﻭﻫﻤﺸﻰ ﻋﻠﻄﻮﻝ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﺗﻔﻀﻞ ﺍﻧﺎ ﺑﺴﻤﻌﻚ
ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺍﻧﺎ ﺟﺎﻳﻠﻚ ﻧﻴﺎﺑﺔ ﻋﻦ ﻟﻴﻠﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﻄﻠﻘﻬﺎ ﻭﻧﻨﻬﻰ ﺍﻟﻤﻬﺰﻟﻪ ﺩﻯ ﻛﻠﻬﺎ ﻭﺍﻇﻦ ﻛﻔﺎﻳﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﺮﻯ ﻟﺤﺪ ﻛﺪﻩ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻭﻫﻮ ﺍﻳﻪ ﺍﻟﻠﻰ ﺟﺮﻯ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﻮﺭﺕ ﻧﻔﺴﻰ ﺑﺎﻟﻐﻠﻂ ﻋﺎﺩﻯ ﺑﺘﺤﺼﻞ ﻳﻌﻨﻰ ﻭﺑﻌﺪﻳﻦ ﻣﻴﻦ ﻗﺎﻝ ﺍﻧﻰ ﻋﺎﻭﺯ ﺍﻃﻠﻖ
ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺑﻐﻀﺐ ﺑﺺ ﺍﺣﻨﺎ ﻣﺶ ﻫﻨﻘﻌﺪ ﻧﻠﻒ ﻭﻧﺪﻭﺭ ﻋﻠﻰ ﺑﻌﺾ ﻭﺍﻧﺎ ﻣﺶ ﻫﻴﻨﻔﻊ ﺍﺗﻔﺮﺝ ﻋﻠﻰ ﻟﻴﻠﻰ ﻭﻫﻰ ﺑﺘﻀﻴﻊ ﻣﻨﻰ ﺯﻯ ﻣﺎﺳﺒﺖ ﺍﻣﻬﺎ ﺯﻣﺎﻥ
ﺗﻀﻴﻊ ﺍﻧﺎ ﻃﻮﻝ ﻋﻤﺮﻯ ﺧﺎﻳﻒ ﺍﻥ ﻟﻴﻠﻰ ﺗﻮﺻﻞ ﻟﻠﻤﺮﺣﻠﻪ ﺩﻯ ﻓﻰ ﺣﻴﺎﺗﻬﺎ ﻣﻦ ﺍﻟﻴﺄﺱ ﻭﺗﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﺍﻻﻧﺘﺤﺎﺭ ﺑﺲ ﻛﻨﺖ ﺩﺍﻳﻤﺎ ﺑﻘﻨﻊ ﻧﻔﺴﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻗﻮﻳﺔ ﻭﻗﺎﺩﺭﺓ ﺗﻘﻒ ﺍﻭﺩﺍﻡ ﻛﻞ ﺍﻟﻤﺼﺎﻋﺐ ﺍﻟﻠﻰ ﻗﺎﺑﻠﺘﻬﺎ ﻓﻰ ﺣﻴﺎﺗﻬﺎ ﻟﺤﺪ ﻟﻤﺎ ﻗﺎﺑﻠﺘﻚ ﻭﻗﺘﻬﺎ ﺧﻔﺖ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻣﻨﻚ ﻛﻨﺖ ﻋﺎﺭﻑ
ﺍﻥ ﺍﻟﺤﺐ ﻫﻮ ﺍﻟﻠﻰ ﻫﻴﻘﺘﻠﻬﺎ ﺯﻯ ﻣﺎﻗﺘﻞ ﺍﻣﻬﺎ ﺯﻣﺎﻥ ﻭﺧﺼﻮﺻﺎ ﻟﻤﺎ ﻳﺒﻘﻰ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﺍﻟﺸﺮﻳﻚ ﻏﻠﻂ ﻭﺍﻟﺤﺐ ﻣﺠﺮﺩ ﻭﻫﻢ ﺍﺧﺮﺗﻪ ﺍﻟﻤﻮﺕ ﻭﺍﻧﺎ ﻣﺶ ﻫﻘﺪﺭ ﺍﻗﻒ ﻣﻜﺘﻮﻑ ﻭﺍﺗﻔﺮﺝ ﻋﻠﻰ ﻟﻴﻠﻰ ﻭﻫﻰ ﺑﺘﻤﻮﺕ ﺍﻭﺩﺍﻣﻰ ﻻﻧﻰ ﺳﺎﻋﺘﻬﺎ ﻫﻤﻮﺕ ﻟﻴﻠﻰ ﺩﻯ ﺑﻨﺘﻰ ﻳﻤﻜﻦ ﻣﺶ ﺑﺎﻟﺪﻡ ﺑﺲ ﺑﺎﻟﺮﻭﺡ ﻟﻴﻠﻰ ﻓﺮﺣﺘﻰ ﺍﻻﻭﻟﻰ ﻭﺍﻻﺧﻴﺮﺓ ﺍﻟﻮﺵ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻔﺘﻜﺮﻩ ﻭﺍﻧﺎ ﺯﻋﻼﻥ ﻓﻔﺮﺡ ﺍﻟﻀﺤﻜﺔ ﺍﻟﻠﻰ ﺗﺨﻠﻴﻨﻰ ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻭﺍﻧﺴﻰ ﺑﻬﺎ ﺣﺰﻥ ﺍﻟﺪﻧﻴﺎ ﻛﻠﻪ ﺍﻧﺎ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻧﻚ ﻣﺶ ﻣﻀﻄﺮ ﺗﺴﻤﻊ ﺩﻩ ﻛﻠﻪ ﺑﺲ ﻻﺯﻡ ﺗﻔﻬﻢ ﺍﻧﻰ ﻣﺶ ﺿﻌﻴﻒ ﻭﻣﺶ ﻗﺪﻙ ﻟﻮ ﺍﺗﻄﻠﺐ ﺍﻻﻣﺮ ﺍﻧﻰ ﺍﻗﻒ ﻗﺼﺎﺩﻙ ﻭﺍﺣﺎﺭﺑﻚ ﻋﺸﺎﻥ ﻟﻴﻠﻰ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺗﺤﺎﺭﺑﻨﻰ
ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺑﺘﺤﺪﻯ ﺍﻩ ﺍﺣﺎﺭﺑﻚ ﻭﻟﻮ ﺍﺣﺘﺎﺝ ﺍﻧﻰ ﺍﻗﺘﻠﻚ ﻫﻘﺘﻠﻚ ﺑﺲ ﻋﻤﺮﻯ ﻣﺎﻫﺴﻤﺢ ﻟﺤﺪ ﺍﻧﻪ ﻳﺤﺮﻣﻨﻰ ﻣﻦ ﻋﺎﻳﺪﺓ ﺗﺎﻧﻰ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﺴﺘﻐﺮﺑﺎ ﻋﺎﻳﺪﺓ ﻗﺼﺪﻙ ﻟﻴﻠﻰ
ﺍﺣﺲ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺑﺎﻷﻟﻢ ﻛﻤﺎ ﻟﻮ ﻛﺎﻥ ﻗﺪ ﺗﺬﻛﺮ ﺃﻟﻤﺎ ﻳﺌﻦ ﺑﺪﺍﺧﻠﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﺑﺤﺰﻥ
ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺳﻴﺒﻬﺎ ﺗﻤﺸﻰ ﻳﺎﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻛﻔﺎﻳﺔ ﻟﺤﺪ ﻛﺪﻩ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻚ ﻃﻠﻘﻬﺎ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻭﻟﻮ ﻗﻠﺖ ﻻﺀﻣﺼﻄﻔﻰ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻒ ﻳﺒﻘﻰ ﻫﺘﻀﻄﺮ ﺗﻮﺍﺟﻬﻨﻰ ﺍﻧﺎ ﻭﻟﻨﺎ ﻛﻼﻡ ﻟﻤﺎ ﺗﻘﻮﻡ ﺑﺎﻟﺴﻼﻣﺔ
ﻓﺘﺢ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﻮﺟﺪ ﺍﻟﺠﺪ ﻳﻘﻒ ﻭﻫﻮ ﻳﻤﺴﻚ ﺑﺎﻟﺸﺮﺍﺏ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺑﺂﺳﻰ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺳﻤﻊ ﻛﻞ ﺷﺊ ﺍﻧﺼﺮﻑ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﺗﺎﺭﻛﺎ ﺍﻟﺠﺪ ﻳﺪﺧﻞ ﻟﻌﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﺎﻭﻟﻪ ﺍﻟﺸﺮﺍﺏ ﻗﺎﺋﻼ ﻟﻪ
ﺍﻟﺠﺪ ﻃﻠﻘﻬﺎ ﻳﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻓﻰ ﻏﻀﺐ ﻗﺎﺋﻼ ﺑﻌﺼﺒﻴﺔ ﻭﻫﻮ ﻳﺌﻦ ﻣﻦ ﺍﻷﻟﻢ ﺍﺛﺮ ﺣﺮﻛﺘﻪ ﺍﻟﻤﻔﺎﺟﺌﺔ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻫﻮ ﻓﻰ ﺍﻳﻪ ﺑﺎﻟﻀﺒﻂ ﺍﻧﺘﻢ ﻣﺘﻔﻘﻴﻦ ﺳﻮﺍ ﻭﻻ ﺍﻳﻪ ﻛﻞ ﻭﺍﺣﺪ ﻳﺪﺧﻠﻰ ﻳﻘﻮﻟﻰ ﻃﻠﻖ ﻣﺮﺍﺗﻚ ﻫﻮ
ﺍﻧﺎ ﺍﻳﻪ ﺷﺨﺸﻴﺨﺔ ﻓﻰ ﺍﻳﺪﻛﻢ ﺍﺗﺠﻮﺯ ﻳﺎﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻃﻠﻖ ﻳﺎﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺣﺎﺿﺮ
ﺍﻟﺠﺪ ﺍﻧﺎ ﻟﻤﺎ ﺟﻮﺯﺗﻚ ﻟﻴﻠﻰ ﻗﻠﺖ ﺭﺍﺟﻞ ﻭﻗﺪ ﺍﻟﻤﺴﺆﻟﻴﺔ ﺑﺲ ﻟﻼﺳﻒ ﺧﻴﺒﺖ ﻇﻨﻰ ﻭﻭﺻﻠﺘﻨﺎ ﻭﻭﺻﻠﺘﻬﺎ ﻫﻰ ﺑﺎﻟﺬﺍﺕ ﻟﻮﺿﻊ ﺍﻧﺎ ﻣﺮﺿﺎﺵ ﻟﻬﺎ ﺑﻪ ﻭﻟﻌﻠﻤﻚ ﺍﻧﺎ ﻣﺶ ﺑﻘﻮﻟﻚ ﻃﻠﻘﻬﺎ ﻋﺸﺎﻥ ﺧﺎﻳﻒ ﻋﻠﻴﻚ ﻣﻨﻬﺎ ﻻﻧﻚ ﺗﺴﺘﺤﻖ ﺍﻟﻠﻰ ﺣﺼﻞ ﻭﺯﻳﺎﺩﺓ ﺑﺲ ﺍﻧﺎ ﺑﻘﻮﻟﻚ ﻃﻠﻘﻬﺎ ﻻﻧﻰ ﺑﻘﻴﺖ ﺧﺎﻳﻒ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻭﺧﺎﻳﻒ ﻓﻌﻼ ﺍﻧﻬﺎ ﺗﻔﻜﺮ ﻓﻰ ﺍﻻﻧﺘﺤﺎﺭ ﺗﺎﻧﻰ ﺯﻯ ﻣﺎ ﻣﺼﻄﻔﻰ ﻣﺎﻗﺎﻝ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﻔﻜﺮﺍ ﺑﺤﺰﻥ ﻃﻴﺐ ﻫﻰ ﻋﺎﻣﻠﻪ ﺍﻳﻪ ﺩﻟﻮﻗﺘﻰ
ﺍﻟﺠﺪ ﻣﻨﻬﺎﺭﺓ ﻃﺒﻌﺎ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻫﻰ ﺳﺄﻟﺖ ﻋﻠﻴﺎ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﺍﻟﺠﺪ ﻣﺴﺘﻐﺮﺑﺎ ﻣﺶ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻗﻮﻟﻚ ﺍﻳﻪ ﺑﺲ ﺍﻻﻛﻴﻴﺪ ﺍﻧﻰ ﺍﻧﺎ ﺍﻟﻠﻰ ﻏﻠﻄﺎﻥ ﻻﻧﻰ ﺩﻟﻌﺘﻚ ﻭﻣﻌﺮﻓﺘﺶ ﺍﺭﺑﻴﻚ
ﺳﻤﻌﺎ ﻃﺮﻕ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﺄﺟﺎﺏ ﺍﻟﺠﺪ
ﺍﻟﺠﺪ ﺍﺗﻔﻀﻞ
ﺩﺧﻞ ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻫﻮ ﻳﺒﺘﺴﻢ ﻟﺼﺪﻳﻘﻪ ﺑﻴﻨﻤﺎ ﻧﻬﺾ ﺍﻟﺠﺪ ﺧﺎﺭﺟﺎ ﻟﻴﺘﺮﻛﻬﻢ ﻭﺣﺪﻫﻢ
ﺟﻠﺲ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺭﺑﺖ ﻋﻠﻰ ﻛﺘﻒ ﺻﺪﻳﻘﻪ ﻗﺎﺋﻼ ﻟﻪ
ﻋﺰﻳﺰ ﺣﻤﺪﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﺳﻼﻣﺘﻚ ﻳﺎﺻﺎﺣﺒﻰ ﻭﻗﻌﺖ ﻗﻠﺒﻰ ﻣﻨﻚ ﻟﻠﻪ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎﺗﻘﻠﻘﺶ ﻟﺴﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﻌﻤﺮ ﺑﻘﻴﺔ
ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎﻛﻔﺎﻳﺔ ﻛﺪﻩ ﻳﺎﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻠﻌﺒﺔ ﺳﺨﻔﺖ ﺍﻭﻭﻭﻯ ﻭﺯﺍﺩﺕ ﻋﻦ ﺣﺪﻫﺎ ﻭﻗﻠﺒﺖ ﺩﻡ ﻭﻟﻴﻠﻰ ﻣﺎﺗﺴﺘﺤﻘﺶ ﺩﻩ ﻣﻨﻚ ﻭﻻ ﻣﻦ ﻏﻴﺮﻙ
ﻧﻬﺾ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ
ﻭﺍﻗﻔﺎ ﻓﻰ ﻏﻀﺐ ﻓﻰ ﺍﻳﻪ ﻳﺎﻋﺰﻳﺰ ﻣﺎﻟﻜﻢ ﻛﻠﻜﻢ ﺩﺍﺧﻠﻴﻦ ﺍﻟﻨﻬﺎﺭﺩﺓ ﺗﺪﻭﻧﻰ ﺩﺭﺱ ﺍﺯﺍﻯ ﺍﻋﺎﻣﻞ ﻣﺮﺍﺗﻰ
ﻋﺰﻳﺰ ﻭﻫﻰ ﻣﺮﺍﺗﻚ ﻋﺎﻣﻠﺘﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﻋﻠﻰ ﺍﻧﻬﺎ ﻣﺮﺍﺗﻚ ﺍﺣﺘﺮﻣﺘﻬﺎ ﻭﻟﻮ ﻟﻤﺮﺓ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺑﻴﻨﻚ ﻭﺑﻴﻨﻬﺎ ﺍﻭ ﺍﻭﺩﺍﻡ ﺍﻟﻨﺎﺱ . ﻗﺪﺭﺗﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﻃﺐ ﺑﻼﺵ ﺩﻩ ﺳﺄﻟﺘﻬﺎ ﻣﺮﺓ ﻭﺍﺣﺪﺓ ﺍﻧﺘﻰ ﻣﺒﺴﻮﻃﺔ ﻭﻻ ﺯﻋﻼﻧﺔ ﻛﻠﺘﻰ ﻭﻻ ﺟﻌﺎﻧﺔ ﻣﻌﺎﻛﻰ ﻓﻠﻮﺱ ﻭﻻ ﻣﻌﻜﻴﺶ ﺩﻩ ﺍﻧﺖ ﺣﺪ ﻣﻬﺎﻧﺸﻰ ﻋﻠﻴﻚ ﺗﺠﻴﺐ ﻟﻬﺎ
ﻋﺮﺑﻴﺔ ﻭﺳﺎﻳﺒﻬﺎ ﺑﺘﺘﻨﻄﻂ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻮﺍﺻﻼﺕ ﻗﻮﻟﻰ ﺑﻘﻰ ﻣﺮﺍﺗﻚ ﺑﺄﻣﺎﺭﺓ ﺍﻳﻪ ﺍﻩ ﺍﺳﺘﻨﻰ ﺃﻗﻮﻟﻚ ﺃﻧﺎ ﻣﺮﺍﺗﻚ ﺑﺄﻣﺎﺭﺓ ﺍﻧﻚ ﺗﻄﻠﻊ ﻋﻘﺪ ﺍﻟﻨﻘﺺ ﺍﻟﻠﻰ ﻋﻨﺪﻙ ﻋﻠﻴﻬﺎ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﻜﺮﻫﻬﺎ ﻓﻰ ﺣﻴﺎﺗﻬﺎ ﻭﺗﺨﻠﻴﻬﺎ ﺗﻔﻘﺪ ﺍﻟﺜﻘﻪ ﻓﻰ ﻧﻔﺴﻬﺎ ﺭﻏﻢ ﺍﻧﻚ ﻋﺎﺭﻑ ﺍﻧﻬﺎ ﻧﺎﺟﺤﺔ ﻭﺫﻛﻴﺔ ﺑﺲ ﺍﺯﺍﻯ ﻻﺯﻡ ﺗﺤﻄﻤﻬﺎ ﻻﻥ ﺍﻟﺒﺎﺷﺎ ﻏﻴﺮﺍﻥ ﻣﻨﻬﺎ ﺧﻼﺹ ﻳﺎﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﻠﻌﺒﺔ ﺧﻠﺼﺖ ﻟﺤﺪ ﻛﺪﻩ ﻣﻌﺎﻳﺎ ﻭﺍﻧﺎ ﻣﺶ ﻫﺸﺎﺭﻙ ﻓﻰ ﺗﺤﻄﻴﻢ ﻟﻴﻠﻰ ﺗﺎﻧﻰ ﻋﺎﺭﻑ ﻟﻴﻪ ﻻﻧﻰ ﻓﻌﻼ ﺑﺤﺒﻬﺎ ﺯﻯ ﻣﺎﺟﺪﻙ ﻣﺎﺑﻴﺤﺒﻬﺎ ﻭﺍﻣﻚ ﻭﻋﻤﻚ ﻭﺍﻟﻤﻮﻇﻔﻴﻦ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﻰ ﺍﻟﺸﺮﻛﺔ ﻭﺍﻋﺘﺒﺮ ﻛﻞ ﺍﻟﻠﻰ ﺑﻴﻨﺎ ﺍﻧﺘﻬﻰ ﻟﺤﺪ ﻫﻨﺎ ﻭﻣﻦ ﺑﻜﺮﻩ ﺍﻧﺴﻰ ﺍﻧﻚ ﻋﺮﻓﺖ ﺣﺪ ﺍﺳﻤﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﺳﻼﻡ
ﻗﺎﻟﻬﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﺠﻪ ﻧﺎﺣﻴﻪ ﺍﻟﺒﺎﺏ ﻓﻨﺎﺩﺍﻩ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﺼﺪﻕ ﻋﺰﻳﺰ .... ﺍﻧﺎ ﺑﺤﺒﻬﺎ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﺘﻔﺎﺟﺌﺎ ﻭﻫﻮ ﻳﻘﻮﻝ ﻟﻪ ﺣﺐ ﺍﻣﺘﻼﻙ ﺑﺮﺿﻪ
ﻫﺰﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺭﺃﺳﻪ ﺑﺎﻟﻨﻔﻰ ﻗﺎﺋﻼ ﻻﺀ ﺣﺐ ﻟﻴﻠﻰ
..
ﻋﺎﺩ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻟﻠﺒﻴﺖ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﻭﺻﻠﻪ ﻋﺰﻳﺰ ﺑﺼﺤﺒﻪ ﺟﺪﻩ ﻭﺟﻴﻬﺎﻥ ﻧﻈﺮ ﺣﻮﻟﻪ ﻓﻮﺭ ﺩﺧﻮﻟﻪ ﻟﻠﻔﻴﻼ ﺑﺤﺜﺎ ﻋﻦ ﻟﻴﻠﻰ ﺍﻻ ﺍﻧﻪ ﻟﻢ ﻳﺠﺪﻫﺎ ﺍﺳﺘﺄﺫﻧﻬﻢ ﻟﻴﺼﻌﺪ ﻭﻫﻮ ﻳﺘﺤﺴﺲ ﺍﻟﺮﺑﺎﻁ ﺣﻮﻝ ﻛﺘﻔﻪ ﻛﻰ ﻳﺴﺘﺮﻳﺢ ﻓﻬﻤﺲ ﺟﺪﻩ ﻓﻰ ﺍﺫﻧﻪ ﻗﺎﺋﻼ ﻟﻪ ﻓﻰ ﺧﺒﺚ
ﺍﻟﺠﺪ ﺍﻩ ﻳﺎﺣﺒﻴﺒﻰ ﺍﻃﻠﻊ ﺑﺲ ﻋﺎﻣﺔ ﻟﻴﻠﻰ ﻣﺶ ﻓﻮﻕ
ﻧﻈﺮ ﺍﻟﻴﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﻘﻠﻖ ﻓﺎﺳﺘﻄﺮﺩ ﺍﻟﺠﺪ ﻗﺎﺋﻼ ﻟﻪ
ﺍﻟﺠﺪ ﺑﺨﺒﺚ ﻓﻰ ﺍﻟﻤﻄﺒﺦ ﺻﻤﻤﺖ ﺗﻄﺒﺦ ﻟﻚ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﻌﻮﺽ ﺍﻟﺪﻡ ﺍﻟﻠﻰ ﻓﻘﺪﺗﻪ
ﺍﺑﺘﺴﻢ ﻟﻪ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻭﺍﺗﺠﻪ ﻟﻠﻤﻄﺒﺦ ﺩﺧﻞ ﻓﻮﺟﺪﻫﺎ ﺗﻘﻒ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻟﺒﻮﺗﺠﺎﺯ ﺍﻧﺘﺒﻬﺖ ﺳﻴﺪﺓ ﺍﻟﺸﻐﺎﻟﻪ ﺍﻟﻰ ﻭﺟﻮﺩﻩ ﻓﻔﺘﺤﺖ ﻓﻤﻬﺎ ﻓﺮﺣﺎ ﺍﻻ ﺍﻧﻪ ﺃﺷﺎﺭ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻛﻰ ﺗﻐﺎﺩﺭ ﺍﻟﺘﻔﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﺟﺎﻧﺒﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﺴﺄﻝ
ﻟﻴﻠﻰ ﺳﻴﺪﺓ ﻣﻦ ﻓﻀﻠﻚ ﻧﺎﻭﻟﻴﻨﻰ .....
ﻭﺟﺪﺗﻪ ﻳﻘﻒ ﺍﻣﺎﻣﻬﺎ ﻣﺒﺘﺴﻤﺎ ﻓﻰ ﺣﻨﺎﻥ ﺍﺧﺘﻠﺞ ﻗﻠﺒﻬﺎ ﻭﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻭﻗﺪ ﺍﻣﺘﻠﺌﺖ ﻋﻴﻨﺎﻫﺎ ﺑﺎﻟﺪﻣﻮﻉ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺴﺮﻋﻪ ﻭﺗﻠﻌﺜﻢ
ﻟﻴﻠﻰ ﺣﻤﺪﻟﻠﻪ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺴﻼﻣﺔ ﺍﻧﺎ ﻗﻠﺖ ﺍﺣﻀﺮ ﻟﻚ ﺍﻛﻞ ﺻﺤﻰ ﻋﺸﺎﻥ ....
ﻭﺑﻜﺖ ﺑﺤﺮﻗﻪ
ﻟﻴﻠﻰ ﺍﻧﺎ ﺍﺳﻔﻪ ﻭﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎﻛﺎﻥ ﻗﺼﺪﻯ ﺻﺪﻗﻨﻰ ﺍﻧﺎ ...
ﻛﺎﻧﺖ ﻟﻴﻠﻰ ﻣﺨﺘﻠﻔﻪ ﺗﻤﺎﻣﺎ ﻣﻊ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻋﻤﺎ ﺍﻋﺘﺎﺩ ﺍﻥ ﻳﺮﺍﻫﺎ ﻓﻘﺪ ﻛﺎﻧﺖ ﻫﺎﺩﺋﺔ ﻭﻣﻄﻴﻌﻪ ﻭﺻﺎﻣﺘﺔ ﺍﺑﺘﺴﺎﻣﺘﻬﺎ ﺣﺰﻳﻨﺔ ﺣﻴﻦ ﺗﻀﻄﺮ ﺍﻥ ﺗﺒﺘﺴﻢ ﻭﻭﺟﻬﺎ ﺷﺎﺣﺐ ﻭﺻﻮﺗﻬﺎ ﺃﻗﺮﺏ ﻟﻠﻴﺄﺱ .
ﻓﻰ ﺍﻟﻠﻴﻞ ﻋﻨﺪﻣﺎ ﺻﻌﺪ ﻟﻐﺮﻓﺘﻪ ﺳﺎﻋﺪﺗﻪ ﻛﻰ ﻳﻐﻴﺮ ﻣﻼﺑﺴﻪ ﻛﻤﺎ ﺳﺎﻋﺪﺗﻪ ﻟﻴﻨﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻟﺴﺮﻳﺮ ﻭﻫﻰ ﺗﻐﻄﻴﻪ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﺗﻨﺎﻡ ﻋﻠﻰ ﺍﻻﺭﺽ ﺍﺳﺘﻐﺮﺏ ﻣﺎﺗﻔﻌﻠﻪ ﻓﻨﻬﺾ ﻭﻫﻮ ﻳﺴﺄﻟﻬﺎ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺍﻧﺘﻰ ﺑﺘﻌﻤﻠﻰ ﺍﻳﻪ ﻳﺎﻟﻴﻠﻰ
ﻟﻴﻠﻰ ﺍﻧﺎ ﻫﻨﺎﻡ ﻫﻨﺎ ﻋﺸﺎﻥ ﺗﺒﻘﻰ ﺑﺮﺍﺣﺘﻚ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺭﺍﺣﺘﻰ ﻭﺍﻧﺖ ﺟﻨﺒﻰ
ﻟﻴﻠﻰ ﺑﻴﺄﺱ ﻣﻌﻠﺸﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﺑﺲ ﻣﺎ ﺍﺟﻴﺶ ﺟﻨﺐ ﺍﻟﺠﺮﺡ ﻧﺎﻡ ﺍﻧﺖ ﺻﺪﻗﻨﻰ ﺍﻧﺎ ﻣﺴﺘﺮﻳﺤﻪ ﻛﺪﻩ
ﺍﻧﻬﺖ ﻣﺎ ﺗﻔﻌﻠﻪ ﺛﻢ ﻧﻬﻀﺖ ﻟﺘﺘﺨﻠﺺ ﻣﻦ ﺍﻟﻀﻤﺎﺩﺍﺕ ﺍﻟﻘﺪﻳﻤﺔ ﻗﺒﻞ ﺍﻥ ﺗﻌﻮﺩ ﻭﻫﻰ ﺗﺤﻤﻞ ﺻﻴﻨﻴﺔ ﻃﻌﺎﻡ ﺑﻴﺪﻫﺎ ﺟﻠﺴﺖ ﺍﻣﺎﻣﻪ ﻭﻫﻰ ﺗﻤﺪ ﺍﻟﻤﻠﻌﻘﻪ ﺍﻟﻴﻪ ﻓﻨﻈﺮ ﻟﻜﺘﻔﻪ ﻗﺎﺋﻼ ﺑﻤﻜﺮ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻣﻤﻜﻦ ﺗﻈﺎﻛﻠﻴﻨﻰ ﻋﺸﺎﻥ ﺩﺭﺍﻋﻰ ﻭﺍﺟﻌﻨﻰ
ﺍﺟﺎﺑﺘﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺑﺲ ﺩﻩ ﺩﺭﺍﻋﻚ ﺍﻟﺸﻤﺎﻝ ﻭﺍﻧﺖ ﺑﺘﺎﻛﻞ ﺑﺎﻟﻴﻤﻴﻦ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻻﺀ ﻣﺎﻫﻮ ﻣﻦ ﻛﺘﺮ ﻧﻮﻣﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻘﻰ ﻣﻨﻤﻞ ﻋﻠﻄﻮﻝ ﻟﻮ ﻣﺶ ﻋﺎﻭﺯﺓ ﺗﺄﻛﻠﻴﻨﻰ ﺧﻼﺹ ﻣﺶ ﻣﻬﻢ ﺍﺑﻘﻰ ﺍﻛﻞ ﺑﻌﺪﻳﻦ
ﻟﻴﻠﻰ ﺑﺴﺮﻋﻪ ﻻﻻ ﺧﻼﺹ ﺍﻧﺎ ﻫﺄﻛﻠﻚ
ﻗﺎﻟﺘﻬﺎ ﻭﻫﻰ ﺗﻄﻌﻤﻪ ﻓﻰ ﻓﻤﻪ ﺛﻢ ﺗﻤﺴﺢ ﺑﺎﻟﻤﻨﺪﻳﻞ ﻋﻠﻰ ﻓﻤﻪ ﻭﻫﻮ ﻳﻨﻈﺮ ﺍﻟﻴﻬﺎ ﻓﻰ ﺍﻋﺠﺎﺏ ﻗﺎﺋﻼ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺗﻌﺮﻓﻰ ﺍﻥ ﺍﻛﻠﻚ ﺣﻠﻮ ﺍﻭﻭﻭﻯ
ﺍﺳﺘﻐﺮﺑﺘﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ ﺍﻧﺎ ﻋﻤﺮﻯ ﻣﺎﺷﻔﺘﻚ ﺑﺘﺎﻛﻞ ﻣﻨﻪ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﺑﺎﺳﻤﺎ ﻛﻨﺖ ﺑﺪﺧﻞ ﺍﻟﻤﻄﺒﺦ ﺑﻌﺪ ﻣﺎ ﺗﻨﺎﻣﻮ ﻭﺍﻗﻌﺪ ﺍﻛﻞ ﺍﺻﻞ ﺑﺼﺮﺍﺣﺔ ﺍﻟﺮﻳﺤﺔ ﻣﻜﺎﻧﺘﺶ ﺗﺘﻘﺎﻭﻡ ﺩﻩ ﺣﺘﻰ ﺍﻟﺒﻐﻞ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﺎﻥ ﻛﻞ ﻳﻮﻡ ﻳﻨﻂ ﻟﻰ ﻫﻨﺎ ﺑﺄﻯ ﺣﺠﺔ ﻋﺸﺎﻥ ﻳﺎﻛﻞ ﻣﻦ ﺍﻳﺪﻙ
ﺍﺑﺘﺴﻤﺖ ﻓﻰ ﺣﺰﻥ ﻭﻫﻰ ﺗﻨﻬﺾ ﺑﺎﻟﺼﻴﻨﻴﺔ ﺑﻌﺪﻣﺎ ﺍﻧﻬﻰ ﻃﺒﻘﻪ ﻗﺎﺋﻠﻪ
ﻟﻴﻠﻰ ﺗﺤﺐ ﺍﻋﻤﻞ ﻟﻚ ﺣﺎﺟﺔ ﺗﺎﻧﻴﺔ
ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻟﻮ ﻣﺶ ﻫﺘﻌﺒﻚ ﺣﺎﺑﺐ ﻧﺘﻤﺸﻰ ﺳﻮﺍ ﺑﺎﻟﺠﻨﻴﻨﺔ ﺷﻮﻳﺔ
ﺍﻭﻣﺄﺕ ﺭﺃﺳﻬﺎ ﺑﺎﻻﻳﺠﺎﺏ
....
ﻣﺮﺕ ﺍﻻﻳﺎﻡ ﻭﻛﺘﻒ ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ ﻗﺪ ﺑﺪﺃ ﻳﺘﻌﺎﻓﻰ ﺍﻻ ﺍﻧﻪ
